معرفی کامل شهر بزرگ تهران (Tehran) پایتخت ایران
تهران، پایتخت ایران زمین، بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر کشور است. شهری که برای
بیش از 200 سال به عنوان پایتخت انتخاب شده و بیشتر تصمیم‌های مهم اداری، اجرایی و سیاسی در آن گرفته می‌شود. تهران با مساحت ۷۳۰ کیلومتر مربع، قلب تپنده ایران به شمار می‌آید و بسیاری از جنبه‌های اقتصادی، فرهنگی، علمی و سیاسی کشور متاثر از فعالیت‌های آن است. به همین دلیل امروز در کارناوال به سراغ معرفی شهر تهران رفته‌ایم تا در مطلبی جامع و مهم به بررسی جنبه‌های مختلف این کلان‌شهر دوست داشتنی بپردازیم و شما را با زیر و بم این شهر آشنا کنیم
پرجمعیت‌ترین شهر و پایتخت ایران، مرکز استان تهران و شهرستان تهران است. این شهر با ۸٬۶۹۳٬۷۰۶ تن جمعیت، بیست و چهارمین شهر پرجمعیت جهان و پرجمعیت‌ترین شهر باختر آسیا به‌شمار می‌رود. کلان‌شهر تهران نیز دومین کلان‌شهر پرجمعیت خاورمیانه است.
از دید ناهمواری‌های طبیعی، تهران به دو ناحیهٔ دشتی و کوهپایه‌ایِ البرز تقسیم می‌شود و گسترهٔ کنونی آن از ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۸۰۰ متری از سطح دریا امتداد یافته‌است. تهران دارای اقلیم نیمه‌خشک است. در بیشتر سال‌ها، فصل زمستان نیمی از کل بارش‌های سالانهٔ تهران را تأمین می‌کند و تابستان نیز کم‌باران‌ترین فصل در تهران است.
تهران شهری با گوناگونی گروه‌های قومی است اما جمعیت خارجی آن کم است. به عنوان بزرگ‌ترین شهر فارسی‌زبان جهان، اکثریت مردم تهران را پارسیان تشکیل می‌دهند و بیشتر مردم این شهر رسماً مسلمان و شیعهٔ دوازده‌امامی هستند. دیگر جوامع مذهبی در تهران شامل بهائیان، زرتشتیان، مسیحیان و یهودیان می‌شود.
پیشینهٔ زندگی در تهران به دوران نوسنگی برمی‌گردد و کاوش‌های باستان‌شناسی صورت‌گرفته در تهران، منجر به کشف اسکلت‌های ۷۰۰۰ سالهٔ انسان و ابزارهای سنگی شده‌است. در اوایل سدهٔ هفتم، با ویرانی شهر ری و مهاجرت مردم آن به تهران، دانش تجارت، ساخت‌وساز و شهروندی مردم ری به تهران انتقال یافت و باعث پیشرفت آن شد. در دوران صفوی بسیار بر اهمیت تهران افزوده شد اما سرچشمهٔ شکوفایی و پیشرفت این شهر، به پایتختی آن برمی‌گردد. آقامحمدخان قاجار، بنیان‌گذار دودمان قاجار که پس از بارها تلاش برای تصرف تهران، بالاخره موفق به انجام این کار شده بود، در نوروز سال ۱۱۶۵، پس از سال‌ها جنگ با خاندان زند و مدعیان پادشاهی، تهران را پایتخت خواند. تبدیل شدن تهران از شهری معمولی به یک پایتخت مدرن، از دوران پهلوی شروع شد. در دوران پهلوی، امور کشوری در پایتخت متمرکز شد و شمار کارکنان دولتی در شهر به سرعت افزایش یافت؛ در این دوران، شهر تهران علاوه بر دو وظیفهٔ سیاسی و تجاری، وظیفهٔ اداری را نیز پذیرفت. با انقلاب ۱۳۵۷ و آغاز جنگ ایران و عراق، برای نزدیک به یک دهه توسعه‌ای در تهران صورت نگرفت و پس از پایان این دوره، توسعهٔ پایتخت ایران ادامه یافت و تهران به کانون پذیرش جمعیت در ایران تبدیل شد.
تهران کانون اقتصادی ایران است و نخستین منطقهٔ صنعتی این کشور محسوب می‌شود، اما فعالیت‌های اقتصادی بین‌المللی نقش چندانی در شمار شاغل‌های آن ندارد. بر اساس آمار سال ۱۳۹۵، سهم تهران در کل تولید ناخالص داخلی ایران ۲۱ درصد است و با اختصاص نیمی از بخش صنعت کشور به خود، نقش مهمی در اقتصاد ایران دارد. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز گردشگری ایران به حساب می‌آید و دارای مجموعه‌ای از جاذبه‌های گردشگری است که شامل کاخ‌ها و موزه‌هایش می‌شود. برج آزادی نماد تهران است و از منشور کوروش بزرگ، برای نخستین‌بار در این مکان پرده‌برداری شد. برج میلاد نیز نماد دیگر تهران و بلندترین برج ایران است. تهران با میزبانی بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴، نخستین شهر در خاورمیانه بود که میزبان بازی‌های آسیایی شد و مجموعهٔ ورزشی آزادی به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین‌های آن دوران، هم‌زمان با این بازی‌ها در ۱۰ شهریور ۱۳۵۳ گشایش یافت.
از نظر اداری، تهران به ۲۲ منطقه و ۱۲۲ ناحیهٔ شهری تقسیم شده‌است و شهرهای تجریش و ری را دربر گرفته‌است. ادارهٔ شهر توسط شهرداری تهران انجام می‌شود. شهردار تهران توسط شورای شهر تهران انتخاب می‌شود و این شورا بر عملکرد شهرداری نظارت کرده و برای ادارهٔ شهر، قانون‌گذاری می‌کند. در سال ۱۳۴۷، نخستین طرح جامع تهران، با افق ۲۵ ساله و با مسئولیت عبدالعزیز فرمانفرمائیان و ویکتور گروئن تهیه شد که تاکنون از مهم‌ترین مبناهای قانونی توسعهٔ شهر تهران بوده‌است. به عنوان یک مرکز سیاسی و اداری، مهم‌ترین نهادهای دولتی و قضایی ایران، همانند وزارتخانه‌ها و مجلس شورای اسلامی که تهران ۳۰ نماینده در آن دارد، در این شهر واقع شده‌است. این شهر دارای دو فرودگاه بین‌المللی امام خمینی و مهرآباد است که از پررفت‌وآمدترین فرودگاه‌ها در ایران هستند
حقایق جالب در مورد تهران
در لیست بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای دنیا قرار دارد و یکی از مگاشهرهای جهان به حساب می‌آید.
در سال 1788 میلادی (1167 ه.ش) به دستور آغامحمدخان قاجار به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد.
آخرین زلزله شدید تهران در سال 1830 میلادی (1209 خورشیدی) اتفاق افتاده است.
تهران روی گسل‌های فعالی قرار دارد که می‌توانند هر لحظه باعث رانش و زمین لرزه در این شهر شوند.
این شهر در لیست ده شهر خطرناک دنیا برای وقوع بلایای طبیعی قرار دارد. عامل اصلی ورود تهران به این لیست، قرار گرفتن روی گسل زلزله در عین وجود سازه‌های غیراستاندارد فراوان در سطح شهر و همین‌طور تراکم جمعیت بالا است.
در سال 1393 اسکلت فردی در منطقه مولوی کشف شد که قدمت آن به 7000 سال پیش باز می‌گردد.
در تهران به ازای هر نفر، 4 موش وجود دارد.
خیابان ولیعصر طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه، در این شهر قرار دارد.
برآورد شده است که روزانه 27 نفر از مردم شهر تهران جان شان را به دلیل بیماری‌های مربوط به آلودگی هوا از دست می‌دهند.
هر فرد تهرانی به طور متوسط سالانه 6 برابر وزن خود زباله تولید می‌کند. متوسط تولید زباله در تهران 320 کیلوگرم و ارزش روزانه زباله آن 1800 میلیون ریال است.
اولین کبابی و چلوکبابی، چراغ، بستنی، عکس، تلگراف، پرواز و خط تلفنِ ایران، در تهران مورد استفاده قرار گرفت.
موزه‌ها
بیش از ۳۰ موزه در سطح شهر تهران به فعالیت مشغولند که همه روزه تعداد زیادی بازدید کننده به‌سوی خود جلب می‌کنند.
از جمله:
موزه مردم‌شناسی تهران
موزه ملی ایران
موزه فرش ایران
موزه هنرهای معاصر تهران
موزه پست و تلگراف
موزه صنایع دستی مجموعه سعدآباد
آبگینه و سفالینه
موزه جواهرات ملی
موزه رضا عباسی
کتابخانه و موزه ملک
ایران باستان
موزه آثار طبیعی و حیات وحش ایران
و کاخ موزه‌های:
سعدآباد
نیاوران
گلستان
و بسیاری از موزه‌های دیگر تهران از جذابیت‌های آن به‌شمار می‌آیند. از تماشاگه‌های تاریخ، پول، و زمان نیز می‌توان به عنوان دیدنی‌های تهران یاد کرد
مجموعه کاخ و موزه سعد آباد
مجموعه کاخ و موزه گلستان
مجموعه کاخ های نیاوران
سر در باغ ملی
بازار تهران
خانه و موزه مقدم
جاذبه های طبیعی
پارک ملت
پارک جنگلی لویزان
پارک آب و آتش
باغ گیاهشناسی ملی
موزه های تهران
موزه ملی
موزه جواهرات
موزه دفاع مقدس
موزه طبیعت
موزه برادران امیدوار
جاذبه های شهری
برج میلاد
برج آزادی
پل طبیعت
غذا و رستوران
Tehran (Persian: تهران Tehrân, pronounced (About this sound listen)) is the capital of Iran and Tehran Province. With a population of around 8.8 million in the city and 15 million in its larger metropolitan area, Tehran is the most populous city in Iran and Western Asia, and it has the second-largest metropolitan area in the Middle East. It is ranked 29th in the world by the population of its metropolitan area.
In the Classical era, part of the territory of present-day Tehran was occupied by Rhages, a prominent Median city. It was subject to destruction following the Arab, Turkic, and Mongol invasions. Its modern-day inheritor remains as an urban area absorbed into the metropolitan area of Greater Tehran.
Tehran was first chosen as the capital of Iran by Agha Mohammad Khan of the Qajar dynasty in 1796, in order to remain within close reach of Iran"s territories in the Caucasus, before being separated from Iran as a result of the Russo-Iranian Wars, and to avoid the vying factions of the previously ruling Iranian dynasties. The capital has been moved several times throughout the history, and Tehran is the 32nd national capital of Iran.
The city was the seat of the Qajars and Pahlavis, the two last monarchies of Iran. It is home to many historical collections, including the royal complexes of Golestan, Sa"dabad, and Niavaran, as well as the country"s most important governmental buildings of the modern era.
Large scale demolition and rebuilding began in the 1920s, and Tehran has been a destination for the mass migrations from all over Iran since the 20th century.
Tehran"s most famous landmarks include the Azadi Tower, a memorial built under the reign of the Pahlavi dynasty, and the Milad Tower, the world"s sixth-tallest self-supporting tower which was completed in 2007. The Tabiat Bridge, a newly-built landmark, was completed in 2014.
The majority of the population of Tehran are Persian-speaking people, and roughly 99% of the population understand and speak Persian, but there are large populations of other Iranian ethnicities such as Azerbaijanis, Armenians, Lurs, and Kurds who live in Tehran and speak Persian as their second language.
Tehran is served by the international airports of Mehrabad and Khomeini, a central railway station, the rapid transit system of Tehran Metro, a bus rapid transit system, trolleybuses, and a large network of highways.
There have been plans to relocate Iran"s capital from Tehran to another area, due mainly to air pollution and the city"s exposure to earthquakes. To date, no definitive plans have been approved. A 2016 survey of 230 cities by consultant Mercer ranked Tehran 203rd for quality of life. According to the Global Destinations Cities Index in 2016, Tehran is among the top ten fastest growing destinations.
History
The origin of the name Tehran is uncertain. The settlement of Tehran dates back over 7,000 years.
Classical era
Tehran is situated within the historical region of Media in northwestern Iran. By the time of the Median Empire, a part of the territory of present-day Tehran was a suburb of the prominent Median city of Rhages . In the Avesta"s Videvdat , Rhages is mentioned as the 12th sacred place created by Ohrmazd. In Old Persian inscriptions, Rhages appears as a province (Bistun 2, 10–18). From Rhages, Darius I sent reinforcements to his father Hystaspes, who was putting down the rebellion in Parthia (Bistun 3, 1–10). In some Middle Persian texts, Rhages is given as the birthplace of Zoroaster, although modern historians generally place the birth of Zoroaster in Khorasan. Rhages"s modern-day inheritor, Ray, is a city located towards the southern end of Tehran, which has been absorbed into the metropolitan area of Greater Tehran.
Mount Damavand, the highest peak of Iran, which is located near Tehran, is an important location in Ferdowsi"s Šāhnāme, the Iranian epic poem that is based on the ancient legends of Iran. It appears in the epics as the homeland of the protoplast Keyumars, the birthplace of king Manuchehr, the place where king Freydun binds the dragon fiend Aždahāk (Bivarasp), and the place where Arash shot his arrow from.
Medieval period
During the reign of the Sassanian Empire, in 641, Yazdgerd III issued his last appeal to the nation from Rhages, before fleeing to Khorasan. Rhages was dominated by the Parthian Mehran family, and Siyavakhsh—the son of Mehran the son of Bahram Chobin—who resisted the 7th-century Muslim invasion of Iran. Because of this resistance, when the Arabs captured Rhages, they ordered the town to be destroyed and rebuilt anew by traitor aristocrat Farrukhzad.
In the 9th century, Tehran was a well known village, but less known than the city of Rhages, which was flourishing nearby. Rhages was described in detail by 10th-century Muslim geographers. Despite the interest that Arabian Baghdad displayed in Rhages, the number of Arabs in the city remained insignificant and the population mainly consisted of Iranian of all classes.
The Oghuz Turks invaded Rhages discretely in 1035 and 1042, but the city was recovered under the reigns of the Seljuks and the Khwarezmians. Medieval writer Najm od Din Razi declared the population of Rhages about 500,000 before the Mongol invasion. In the 13th century, the Mongols invaded Rhages, laid the city in ruins, and massacred many of its inhabitants. Following the invasion, many of the city"s inhabitants escaped to Tehran.
In July 1404, Castilian ambassador Ruy González de Clavijo visited Tehran while on a journey to Samarkand, the capital of Turco-Mongol conqueror Timur, who ruled Iran at the time. In his diary, Tehran was described as an unwalled region.
