OMLADINSKE RADNE AKCIJE
Omladinske radne akcije
Omladinske radne akcije su nastale još u toku NOB-a, a naročito su bile popularne nakon završetka Drugog svetskog rata i imale su za cilj da obnove i izgrade privredu, infrastrukturu, naučne, sportske, kulturne i zabavne objekte u Jugoslaviji. U prvim posleratnim Saveznim radnim akcijama milioni omladinaca gradili su auto-puteve, pruge, fabrike, čak i čitave gradove. Najveće Savezne radne akcije dešavale su se u periodu od 1946. do 1952. godine.[1]
Kao dan Omladinskih radnih akcija u SFRJ se obeležavao 1. april, dan kada su 1946. godine počele pripreme za organizovanje izgradnje pruge Brčko-Banovići.
Izgradnja auto-puta „Bratstvo-Jedinstvo“[uredi | uredi izvor]
upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Brigada_Jovan_Popovic_cetvrta_ceta_Loznica_1964.jpg/450px-Brigada_Jovan_Popovic_cetvrta_ceta_Loznica_1964.jpg
upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Rukovodstvo_brigadi_1958%2C_vranjsko-pirotska_brigada%2C_radna_akcija_Bratstvo_jedinstvo.jpg/330px-Rukovodstvo_brigadi_1958%2C_vranjsko-pirotska_brigada%2C_radna_akcija_Bratstvo_jedinstvo.jpgOmladina je oduševljeno prihvatila poziv Josipa Broza Tita i nastavkom radova na izgradnji auto-puta započinje nova faza radnih akcija u Jugoslaviji. Inače, izgradnja auto-puta „Bratstvo i Jedinstvo“ odvijala se u dve faze.
Prva faza u izgradnji auto-puta je išla paralelno s izgradnjom velikih omladinskih pruga, a cilj joj je bio da poveže putem Beograd i Zagreb. Prvi radovi na trasi započeli su još 1946. godine i sve do 1948. godine vršile su se pripreme za akciju koja će trajati naredne tri godine. Zvanični početak izgradnje deonice auto-puta između Zagreba i Beograda je bio 1. april 1948. godine, a radovi su trajali do 15. jula 1950. godine. U tom periodu omladina je izgradila 9 metara širok kolovoz u dužini od oko 400 km i tako povezala ta dva grada.
Nakon 8 godina započeo je nastavak izgradnje tog velikog puta. Omladini je povereno da u nekoliko etapa potpuno izgradi auto-put „Bratstvo i Jedinstvo“. Za nepunih šest meseci, do 23. novembra 1958. godine, 53.323 brigadira je izgradilo 80 km modernog auto-puta i tako povezalo Zagreb i Ljubljanu. U proleće 1959. godine započinje izgradnja dve deonice auto-puta: između Niša i Paraćina i između Demir-kapije i Negotina u ukupnoj dužini od 110 km, a te godine tu deonicu je gradilo 51.000 brigadira. Sledeće, 1960. godine grade se deonice Niš-Grdelica i Udovo-Đevđelija. Put u dužini od 113 km te godine je gradilo 48.557 omladinaca.[7]
Deonicu auto-puta Grdelica-Skoplje 1961. godine u ukupnoj dužini od 138 km gradi 46.699 omladinaca. Godine 1962. započinju poslednji radovi na auto-putu da bi sledeće 1963. godine mladi završili poslednju deonicu auto-puta između Osipaonice i Beograda. Tako je 251.737 brigadira za šest godina povezalo Ljubljanu s Đevđelijom.
Na velikom mitingu u Beogradu, auto-put je pustio u rad Aleksandar Ranković
... gledam ovde kod mene kako se muce vec 20 - 30 godina, sve skupa sa Kinezima, na izgradnji auto-puta "prsten" oko Beograda a nisu dosli jos ni do pola?
