En we schakelen nu live over naar Turijn

We zijn in Turijn! En wel sinds gisteravond. Ook doggy en forest merken niets van de rompslomp die bij luchtvaartmaatschappij Meridiana zou horen. In hetzelfde vliegtuig zitten Sytze Faber en Yvette Nagel-Seirawan.

Het toeval wil dat Yasser hetzelfde hotel heeft geregeld voor Yvette, en bovendien een taxi daarnaartoe. Wij kunnen meerijden zodat we in no time bij het hotel aankomen. Relaxed.

Ons hotel blijkt zich zo goed als naast de ingang van het Olympic Village te bevinden. Tijdens een eerste verkennend rondje komen we op straat minstens zeven titelhouders tegen. We menen Nakamura en Ehlvest te herkennen en ontwaren met meer zekerheid Carlsson, Berg en Brynell van het Zweedse team.

Het is na elven maar de restaurants zijn nog open ?¢‚Ǩ‚Äú mediterrane heerlijkheid. Pizza en bier als Turijns welkomstmaal. Straight-away blijkt vooral een stopwoordje te zijn.

Friso Nijboer loopt langs ons restaurantje. We stellen hem de ongelukkige vraag hoe Nederland gespeeld heeft. Later op de avond zal hij vrolijker zijn.

Iedereen loopt met malle badges rond. E?ɬ©n grote familie. Zonder kom je nergens binnen maar ook buiten het terrein blijft het een vast kledingstuk. Een gebruikelijke manier van kennismaken is dan ook, behalve het uitspreken van de woorden who are you, iemands badge achteloos van zijn borst te rukken en te bestuderen.

Alexander's bar is meteen al een begrip. Het is namelijk de enige bar die open is tot vier uur. Diehards van verschillend allooi met een gemiddelde rating rond de 2500 komen tezamen met slechts ?ɬ©?ɬ©n overeenkomst: ze houden van een glas alcohol. (En nog een.) We onderscheiden Short, Seirawan, wederom het Zweedse team, enkele Spanjaarden (onder wie Jaque-hoofdredacteur Romero Holmes), Nijboer, het voltallige Australische team behalve een zieke Rogers. En nog wat burgers en buitenlui, onder wie de voormalig jeugdwereldkampioen van Finland.

Dan de Afrikanen. Ze zijn er opeens. Eerst een soort van predikant uit Namibi?ɬ´, die ons vraagt wat we van de wereld vinden. Complicated, is ons weldoordachte antwoord. Maar wat vinden we dan van de wereld tien jaar geleden? Also complicated. En twintig jaar gelden? En honderd jaar geleden? De priester zelf is 'optimistic'. Al snel blijkt waarom.

Een beer van een vent, eveneens van het Afrikaanse continent afkomstig, draait zich om en in een en dezelfde beweging zit hij aan onze tafel. Hij mengt zich niet in de discussie, nee, hij begint er een. "Okay guys. For the next two hours: POLITICS. This watch..." (wijst naar het horloge van Australi?ɬ´-speler Alex Wohl) "...says FIDE. Or Fidelity. I say: INfidelity." Vervolgens vertelt hij over de maffiapraktijken van Kirsan en zijn kornuiten. Hij blijkt de afgevaardigde van Zuid-Afrika te zijn, overmorgen dus een van de Afrikaanse stemmers op Bessel Kok. Hij wordt al dagen dwarsgezeten door de priester uit Namibi?ɬ´, zo gaat hij verder. "Kirsan pays him for this. But I tell you, I'm gonna kick him through the window and I will let him pay for the window."

We kwamen hier voor de Olympiade maar we kunnen niet om de politics heen. Als buitenstaanders blijken we echter hetzelfde donkere voorgevoel te hebben over de uitslag als veel insiders hier: you can't beat the maffia.