Je krijgt het niet cadeau

Net als doggy speel ik deze week mee in de A-groep van het ACT-toernooi. In een poging de verslaggeving?Ǭ†op een iets levendiger peil te brengen dan de obligate uitslagen-in-woorden 'dagverslagen' die men op de toernooisite aantreft, berichten de redacteuren alhier zelfs tussen het pluggen door over hun belevenissen.?Ǭ†

Het valt niet mee. Op FIDE-rating ben ik als laagste geplaatst, zodat ik eigenlijk steeds de underdog ben. Wat me vooral opvalt is dat je op dit hoge niveau niets maar dan ook niets cadeau krijgt. Waar je in de interne competitie, of zelfs in de KNSB, regelmatig snel wint als je eenmaal voordeel hebt ('en de rest is techniek...'), is het in deze jungle eerder zo dat de partij eigenlijk pas begint als je goed staat. Natuurlijk is dat soms frustrerend, maar ook erg leerzaam. Uit alle vier mijn partijen een fragment.

Moll-Blees ACT (01) 2006

Wit heeft in de opening een kwaliteit buitgemaakt en heeft bovendien het loperpaar. Ik meende dat zwart definitief rijp was voor de sloop en voerde de volgende ogenschijnlijk aantrekkelijke combinatie uit: 23.Txa4? (Na het nuchtere 23.Le5! staat de zwarte stelling inderdaad op instorten) 23...bxa4 24.Lxd5 exd5 25.Df6 d4 26.Txd4 Tot hier had ik gerekend. Niet ver genoeg: 26...a3! Dit geniepige tussenzetje had ik gemist. Na het gedwongen 27.La1 De7! 28.Dxe7 Lxe7 staat zwart duidelijk beter. In tijdnood verloor ik spoedig mijn c-pion, waarna ik na lange strijd alsnog verloor.

Heemskerk-Moll ACT (02) 2006

In betere stelling beging de witspeler nu een blunder: 19.Dd4? waarna ik de kwal incasseerde met 19...Pc8! 'En uit' zou je willen zeggen, maar nee. Na 20.Pd5 Da5 21.Txe6! fxe6 22.Pf4! bleek wit opeens nare compensatie te hebben in de vorm van druk tegen pion e6. Na lang denken speelde ik het slechte 22...Dc7? (beter 22...Pe7) waarna wit misschien zelfs had kunnen winnen met 23.Pxe6! Txe6 24.Ld5 Kf7 25.Df4+ en de tactiek werkt in wits voordeel. Het is toch godgeklaagd... maar gelukkig voor mij deed Heemskerk het mindere 23.Lh3? Pe7?! en na nog vele verwikkelingen eindigde de partij in remise. Twee keer een kwaliteit meer en slechts een half puntje verdiend...

Moll-M.Bensdorp ACT (03) 2006

Ik dacht de beslissende combinatie te hebben gespot: 30.Txf7! Txf7 31.Txf7 Dxf7 32.Dxd8 en ik verwachtte ieder moment opgave. Maar Marlies vond nog het uiterst taaie 32...De8! en na 33.Dd6 (na dameruil heeft wit ook zwaktes) 33...Pb5! 34.Db4 (34.Dg6!?) 34...a5 35.Db2 De7 moest ik het passieve 36.Lc1 spelen, en pas na zeer moeizame strijd wist ik ten slotte het punt binnen te slepen.

Vandaag was echter het voorlopige dieptepunt. In de verschrikkelijk benauwdheid kon waarschijnlijk niemand zich echt concentreren, maar ik had een totale blackout en gaf in onduidelijke stelling in?Ǭ†?ɬ©?ɬ©n zet een stuk weg. Maar daar ging nog iets aan vooraf:

Schlawin-Moll ACT (04) 2006

Ik stond al na zeventien zetten een pion voor en bovendien had mijn tegenstander nog maar weinig tijd. Binnen, zou je zeggen. Maar in deze stelling vond mijn tegenstander er nog eentje: 18.Dg4! Ld6 19.g3 en hier zag ik dat wit zowaar een dreiging heeft: Lxg6 en Lf4. Dit had voorkomen kunnen worden met 19....Tc6! want het door mij gevreesde 20.Le4? faalt op 20...Tc4 -+. In plaats daarvan speelde ik echter 19...Td8? om na 20.Df3! Td7 21.Lxg6 hxg6 22.Lf4 de naar ik dacht beslissende zet uit te voeren: 22...Df5? (beter 22...Df6!)

Wat kan wit nog doen? Dit: 23.Dc3!! dreigt op g7 en op c8. Dit had voorkomen kunnen worden met het eenvoudige, maar door beide spelers gemiste 23...Lc5! met een onduidelijke stelling. In plaats daarvan produceerde ik het afgrijselijke 23...Dc5?? en na 24.Txd6 kon ik gelijk opgeven.

Oef. Je krijgt het niet cadeau. Het is werken, werken en nog eens werken, ook in de kelder van de groep. Soms vraag ik me af waarom ik niet gewoon een chartervlucht naar Mallorca hebt geboekt...