Tot gister kon de airco van de speelzaal het warme zomerweer nog net aan. Boven aan de bar en buiten was het al dagen broeiering warm, maar de schakers konden hun verkoeling zoeken door achter hun geliefde schaakbord te kruipen. Gisteren echter moest de airco zich gewonnen geven: hij trok het gewoon niet meer. Zowel rapanui als doggy kampten met concentratieproblemen.Maar dat is natuurlijk geen geklaag. Geen reden, geen excuus. Schaken is bikkelen. Het is gewoon hard werken. Kijk naar een l'Ami, die in een lange partij een beter eindspel wint van Lubomir Ftacnik. Of?Ǭ†naar Tiviakov, die na 120 zetten pas de vis op het droge haalde. Vandaar dat ik voor straf een wat
uitgebreidere analyse heb gemaakt van mijn op het oog zo knullige nederlaag.Iets vrolijkers nu. Soms kom je in de analyse van een partij, met een witbiertje ernaast, erg leuke dingen tegen. Zoals de volgende stelling, uit de nazit van Geerts-Vroombout (1-0, vierde ronde groep B).De opgave is: wit aan zet wint.
?Ǭ†