ببار باران

!ببار باران ! ببار باران
...ببار چون غصه ها دارم
...بزن باران که من تنهایِ تنهایم
منم اینجا
...گدایِ تکه ابریم ،که باشد همچو من ابری
...منم دانه یِ ریگی که در آن سوزشِ گرمایِ این صحرا ،تمنایِ تورا دارد
...ببار امشب ! ببار امشب !که من تا صبح بیدارم
...بزن باران !دلم پاییزِ پاییز است
...بزن شاید که این بارش ،بشویَد بُغضِ چشمانم
...و بلکه ،دور مانَد ،دیدگانِ مردمانِ هرزه یِ این شهر، از پلکان گریانم
...ببار باران !ببار باران !که من غمگینِ غمگینم
...ببار امشب بر این دل باخته و مجنون
!بزن باران
...که شاید مرهمی گردد برای زخمِ چرکینم
...تورا سوگند تورا سوگند ببار امشب

رضا رازی