Michael Ball Empty Chairs at Empty Tables from Les Mis
ماتمي است که در بيان نمي‌گنجد
دردي است که رخت بر نمي‌بندد
صندلي‌هاي خالي بر ميزهاي خالي
حال دوستان من مرده‌اند و رفته‌اند
اينجا از انقلاب صحبت کردند
اينجا بود که شعله را افروختند
اينجا آواز فردا سر دادند
و فردا هرگز نيامد
...از يک ميز در آن گوشه
مي‌توانستند تولد دوباره‌ي دنيا را ببينند
و با صداهايي طنين افکن به پا خاستند
و حالا مي‌توانم صدايشان را بشنوم
...همان آواز‌هايي که سر دادند
بدل به آخرين پيوند آنان شد
در اين سنگرِ تک و تنها
در سپيده دم
...آه، دوستان من، دوستان من، مرا ببخشيد
که من زنده‌ام و شما رفته‌ايد
ماتمي است که در بيان نمي‌گنجد
دردي است که رخت بر نمي‌بندد
چهره‌ي اشباح بر پنجره است
سايه‌ي اشباح بر کف اتاق است
صندلي‌هاي خالي بر ميزهاي خالي
جايي که دوستانم دگر ديدار نخواهند کرد
...آه، دوستان من، دوستان من
...از من مپرسيد
که بهر چه چيز ايثار کرديد
صندلي‌هاي خالي بر ميزهاي خالي
....جايي که دوستانم دگر آواز
سر نخواهند داد
(SINGING) There's a grief
that can't be spoken
There's a pain goes on and on
Empty chairs at empty tables
Now my friends
are dead and gone
Here they talked of revolution
Here it was they lit the flame
Here they sang about tomorrow
And tomorrow never came
From the table in the corner
They could see a world reborn
And they rose
with voices ringing
And I can hear them now
The very words
that they have sung
Became their last communion
On this lonely barricade
At dawn
Oh, my friends,
my friends, forgive me
That I live and you are gone
There's a grief
that can 't be spoken
There's a pain goes on and on
Phantom faces at the windows
Phantom shadows on the floor
Empty chairs at empty tables
Where my friends
will meet no more
Oh, my friends, my friends
Don 't ask me
What your sacrifice was for
Empty chairs at empty tables
Where my friends will sing
No more
