Partia angielska

Partia angielska -

jest to popularny debiut, grywany przez wielu mistrzów świata, m.in.: Michaiła Botwinnika, Wasilija Smysłowa, Tigrana Petrosjana, Borysa Spasskiego i Anatolija Karpowa. Jego wielbicielem był również Wiktor Korcznoj. Partia angielska odegrała wielką rolę w meczu o mistrzostwo świata Kasparow-Karpow w Sewilli w 1987 roku. Obecnie partię angielską z zawodników światowej czołówki gra z sukcesami m.in. Władimir Kramnik (z przestawieniem kolejności posunięć - zaczyna od 1. Sf3, dopiero następnie grywa c4).

Zaletą partii angielskiej jest elastyczność, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych. Czarne mogą np. przejść do obrony sycylijskiej z odwróconymi kolorami, natomiast zagranie 1...c6 2.d4 d5 daje w konsekwencji obronę słowiańską. Partię angielską cechuje przewaga myślenia strategicznego nad dokładną znajomością teorii debiutu. Były mistrz świata, Anatolij Karpow, zachwala partię angielską tymi słowami[1]:

Jeżeli jednak pragnie się uniknąć długich teoretycznych wariantów i przesunąć ciężar gry na tak zwane zrozumienie pozycji, lepszego debiutu od partii angielskiej nie można znaleźć.

Najczęstsze odpowiedzi czarnych:

1...Sf6 – najbardziej elastyczna odpowiedź czarnych, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych.

1...c5 – wariant symetryczny.

1...e5 – przejście do obrony sycylijskiej odwróconymi kolorami (czarne grają ruchy białych, ale mając jedno tempo mniej).

Obrona słowiańska:

Sf6:

Wariant symetryczny:

Obrona Sycylijska odwrócona: