یاد باد

آن روزها وقتی یک دانشجوی دکترا را می دیدم فکر میکردم چه ادم فوق الغده ای را میبینم ..
یعنی می شود یک روز من هم به این نقطه برسم؟؟
امروز وقتی به نگاه دانشجوهایی که از من سوال میکنند که در دانشگاه چه می کنم.،
می نگرم نه آن نگاه پیشین خود را می بینم ونه به نگاه پیشین خود اعتقادی دارم فقط یک چیز می ماند:
خون دلی که که خوردیم و شب های بی خوابی
غذاهای سرد و استرس های گوناگون ..از انسان می تواند دو چیز بسازد
یا خدا یا شیطان
و من فکر میکنم شیطان از ترس خدا شدنم به من نزدیک است
و به همان اندازه نیز دور..