توسزاوارترینی

مرا پروراندی و با دست‏های خودت، در هوای زندگی، پروازم دادی...
دست‏هایت همیشه تکیه‏گاه من بوده است.
لبخندت را همیشه برایم حفظ کرده‏ای؛ اگرچه دلت مملو از بغض‏ها و رنج‏ها است.

آخر تو مادری!