Italian

Dit was een bijzondere partij tegen George. Tegen het einde had ik nog 12 minuten op de klok en George 15. Normaal gesproken speel ik sneller, maar dit was een behoorlijke krachtmeting. We kunnen beiden goed snel schaken en weten dat ook van elkaar. Dat we dat níét deden, maakte het juist tot een doordacht spel.

Als wit probeerde ik het initiatief en de aanval te behouden. Helaas maakte ik al vroeg een fout: in zet 15 blunderde ik een pion weg. Ik was gefocust op mijn aanval, maar vergat daarbij een van zijn verdedigende paarden. Vreemd genoeg speelde deze misser later in mijn voordeel – het gaf ruimte. De zwarte dame werd in de opening namelijk iets te gretig, waardoor ik uiteindelijk een toren kon winnen.

Het middenspel mondde uit in een fascinerend gevecht van paarden tegen lopers. Bijna elke zet draaide om het behouden van het initiatief; er was geen ruimte voor afwachten of loos spel. Zwart speelde zeer sterk en de partij ging lange tijd redelijk gelijk op. Toch wist ik later een voorsprong op te bouwen, ook in het eindspel, ondanks dat ik aanvankelijk enkele pionnen had geofferd. En George is gevaarlijk met paarden.

Het eindspel was listig. Ik zag een dreigende vork van het paard aankomen en kon mijn dame redden. Uiteindelijk was de stelling van zwart niet meer te verdedigen. Op de klok liep ik drie minuten achter, en lange tijd overwoog ik een remise te accepteren mocht deze worden aangeboden, het was immers een waardige partij. Maar George bleef op het bord doorspelen, dus vocht ik ook door, op zoek naar mat. George verdedigde zich behendig met zijn paard, waardoor het moeilijk was zijn vesting te doorbreken.